‘Met mijn anatomische kennis van de academie, moet het toch ook mogelijk zijn om i.p.v. 2D, ook in 3D te werken. Het idee om een beeld te maken ontstond na een bezoek aan het Thyssen-Bornemisza museum in Madrid, waar ik wel zeer interessante bezoekers tegen kwam. Pas na het gereedkomen van het 2e beeld, welke ik toevallig naast mijn eerste beeld zette, wat elkaar versterkte, ontstond het idee van een groep’.
2 jaar duurde de voltooiing van haar beeldenserie “Kunstkijkers”, een uit 23 beelden bestaande serie, die, in perspectief, een kunsttoonzaal met bezoekers tot uiting brengt, met de versterking van het gegeven ‘anonimiteit’, veel gezichten zijn onbewerkt met glazuur, immers, als men naar een tentoonstelling gaat, kijkt men kunst, en niet naar mensen.
Bij de beeldenserie gaat het ook om uitdrukkingen op de gezichten van de “kunstkijkers”. Beeld na beeld, weet Margo zich telkens te verbeteren, haar beelden zijn kopieën van de bezoekers, waarbij zij niet schroomt het materiaal, de klei, mee te laten werken, wat bij sommige beelden een koddig beeld geven. ‘Mensen zijn toch ook niet perfect!’
Het is gelijk een overzicht van de groei van de kunstenares geworden, waar het weer om mensen draait. ‘Zonder mensen, geen kunst, de een kan niet zonder de ander, bij mij!’
